มิชลินไม่ยอมรับการบังคับใช้แรงงานตามคำจำกัดความที่สอดคล้องกับหลักการทั่วไปของกฎหมายระหว่างประเทศซึ่งเป็นที่ยอมรับในวงกว้าง  ภายใต้คำจำกัดความนี้ การบังคับใช้แรงงานเกิดขึ้นเมื่อลูกจ้างถูกบังคับให้ทำงานหรือให้บริการโดยไม่เต็มใจ โดยไม่จ่ายค่าตอบแทน และ/หรือโดยถูกข่มขู่อย่างผิดกฎหมายด้วยการใช้กำลังบังคับ การหลอกลวง การขู่กรรโชก ภาระหนี้ หรือการยึดเอกสารระบุตัวตน

การบังคับใช้แรงงานประกอบด้วย:

• การให้เซ็นสัญญาซึ่งพนักงานอ่านไม่เข้าใจ ตัวอย่างเช่น สัญญาซึ่งไม่ได้เขียนด้วยภาษาของพนักงาน
• การบีบบังคับทางร่างกายและจิตใจเพื่อให้พนักงานปฏิบัติงาน ตัวอย่างเช่น การข่มขู่ที่จะไล่พนักงานออกหากไม่ยินยอมปฏิบัติงานที่เสี่ยงอันตราย ซึ่งไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของงานในหน้าที่รับผิดชอบ หรือซึ่งเป็นงานที่พนักงานไม่เคยผ่านการฝึกอบรมมาก่อน
• การจำกัดอิสรภาพของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ตัวอย่างเช่น การยึดเอกสารระบุตัวตน การบังคับให้นอนในพื้นที่ขององค์กร, การต้องอาศัยนายจ้างเป็นผู้เปิดบัญชีธนาคารให้, การไม่สามารถใช้เวลาว่างได้โดยอิสระ ฯลฯ
• การทำให้พนักงานมีภาระหนี้ก่อนเริ่มทำงาน ซึ่งส่งผลให้ถูก “ผูกมัดด้วยหนี้”  ในบางภูมิภาค ตัวกลาง (บริษัทจัดหางาน) จะคิดค่าใช้จ่ายสูงมาก (ค่าเดินทาง ค่าที่พัก ค่าประกันภัย ฯลฯ) จากผู้สมัครงาน ในขั้นตอนการคัดเลือก การสรรหาพนักงาน หรือ การจ้างงาน โดยจะใช้เวลานานหลายปีกว่าที่พนักงานจะสามารถชำระหนี้จำนวนนี้คืนนายจ้างได้หมด