ตัวอย่างพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม

ตัวอย่างพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมซึ่งอาจถือเป็นการล่วงละเมิด (ส่วนใหญ่เป็นการล่วงละเมิดทางจิตใจ และบางกรณีเป็นการล่วงละเมิดทางร่างกายร่วมด้วย)

• พูดทำร้ายจิตใจ ทำให้อับอาย ดูถูก ทำให้รู้สึกด้อยค่า หรือวิจารณ์บุคคลใดบุคคลหนึ่งอยู่ตลอดเวลา
• ข่มขู่ กดดัน ทำให้รู้สึกกลัว หรือตะคอกใส่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง
• พูดวิจารณ์หรือพูดตลกล้อเลียนที่ส่งผลกระทบต่อผู้อื่น
• กดดันบุคคลใดบุคคลหนึ่งอย่างไร้เหตุผล หรือกำหนดเป้าหมายที่เป็นไปไม่ได้ให้รับไปปฏิบัติให้สำเร็จ
• ยุยงส่งเสริมให้บุคคลใดบุคคลหนึ่งกระทำผิด
• ทำให้บุคคลใดบุคคลหนึ่งรู้สึกแปลกแยกและโดดเดี่ยวทางกายหรือทางสังคมจากสมาชิกในทีม
• กีดกันไม่ให้บุคคลใดบุคคลหนึ่งได้ประโยชน์หรือตัดสินใจด้วยตนเอง (เช่น การเลือกรอบเวลาทำงาน, วันลาหยุด, การเลื่อนตำแหน่ง, หลักสูตรฝึกอบรม ฯลฯ) หรือมอบหมายเฉพาะงานที่ไม่มีใครต้องการทำหรืองานที่ไม่เกี่ยวข้องกับขอบข่ายหน้าที่รับผิดชอบให้
• ถอดถอนบุคคลใดบุคคลหนึ่งออกจากหน้าที่รับผิดชอบ หรืองานต่างๆ หรือให้โอนย้ายโดยไม่มีเหตุผลรองรับ
• มีปฏิกิริยาโต้ตอบทางกายกับผู้อื่นอย่างไม่เหมาะสม อาทิ การตบหลัง, การโอบกอด, การผลัก, การรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัว ฯลฯ

วิธีบริหารจัดการองค์กรบนฐานของความรู้สึกกดดันและความกลัว อาทิ ในบริบทของการปฏิรูปองค์กรเชิงโครงสร้าง หรือการดำเนินโครงการใดโครงการหนึ่ง อาจถือเป็น “การล่วงละเมิดทางสถาบัน” (Institutional Harassment) ได้

ตัวอย่างพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมซึ่งอาจถือเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ

• การสัมผัสร่างกายผู้อื่นอย่างไม่เหมาะสมและบ่อยเกินควร อาทิ การสัมผัสร่างกายในส่วนที่ควรปกป้อง, การจ้องมองอย่างไม่วางตา ฯลฯ
• การให้ของขวัญ (อาทิ ชุดชั้นใน หรือน้ำหอม) การเชิญชวน การใช้คำหรือท่าทีที่มีลักษณะส่อไปในทางชู้สาว ซึ่งไม่เหมาะสม ไม่เป็นที่ต้องการ และไม่เป็นที่ยอมรับ (ทางกาย ทางวาจา หรือผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์)
• การแสดงความคิดเห็นหรือตั้งคำถามที่ไม่พึงประสงค์เกี่ยวกับประเด็นเรื่องร่างกายหรือส่วนของร่างกายที่ส่อไปในทางเพศของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง
• การเลื่อนตำแหน่งหรือการให้สิทธิประโยชน์ตอบแทนหากยอมรับคำเชิญชวนในเชิงชู้สาวหรือการล่วงเกินทางเพศ (ถือเป็นการล่วงละเมิดในทุกกรณี)

การที่พฤติกรรมหนึ่งๆ จะถือเป็นการล่วงละเมิด (ที่ก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายหรือจิตใจ) หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับความไวต่อความรู้สึกของผู้ถูกกระทำซึ่งแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล

ความรุนแรงของพฤติกรรมซึ่งไม่เป็นที่ยอมรับอาจขึ้นอยู่กับสถานการณ์ พฤติกรรมที่ยอมรับไม่ได้บางประการแม้จะเกิดขึ้นครั้งแรกก็รุนแรงพอที่จะถือเป็นการล่วงละเมิด ขณะที่บางพฤติกรรมอาจต้องเกิดขึ้นซ้ำๆ จึงจะเข้าเกณฑ์ พฤติกรรมไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ยิ่งเพิ่มความรุนแรงและเป็นอันตรายมากขึ้น

การล่วงละเมิดอาจเกี่ยวข้องกับใครก็ได้และอาจเกิดได้ในทุกสถานการณ์ของการทำงาน รวมถึงการทำงานนอกสถานที่ โดยในหลายประเทศมีบทลงโทษทางกฎหมาย อีกทั้งประเด็นเรื่องการล่วงละเมิดยังระบุไว้ในอนุสัญญา N°190 ขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (International Labour Organization: ILO) ซึ่งได้รับความเห็นชอบเมื่อเดือนมิถุนายน 2562 และเริ่มมีผลบังคับใช้ตั้งแต่เดือนมิถุนายน 2564 เป็นต้นไป